Nov 13, 2008

margie



من نمیدون این چه بحثیه که چن وقت به چن وقت تو وبلاگستان راه میوفته که فلان آهنگساز رو با یکی دیگه مقایسه میکنن و هر طرف هم از دیدگاه خودش شروع میکنه به دلیل اوردن و اون یکی رو کوبیدن و آخر سر هم به هیچ نتیجه نمیرسن.مثلا همین موضوع نامجو که مدتیه سر زبون همست.بابا جان نامجو اومد یه سری کارای متفاوت خوند و یه سری حرف هم زد دیگه اینکه کارش تلفیقیه یا نیست یا اینکه اصلن حق نداره تو این سبک بخونه و... اهمیت چندانی نداره مهمه اینه که تو این جو خزعبلی که راه اوفتاده تو موسیقی ایران یه صدای نویی بود و خیلی ها رو امیدوار کرد
اونایی که طرفدار موسیقی کلاسیک هستن میگن راک کارا سواد موسیقی ندارن پس ول معطلن یا

اونایی که از موسیقی سنتی خوششون نمیاد هزار تا دلیل میارن که این موسیقی خسته کنندست به درد جوون نمیخوره و این حرفای مفت
جالب برام اینه که خیلی هم یه طرفه به قضاوت میرن و حکمای کلی هم میدن یا شروع میکنن به مقایسه کردن سبکها که این یکی واقعا کفر منو در میاره مثلا مقایسه بین موسیقی بلوز و کلاسیک چه معنی میده اصلا مقایسه تو این مقوله یعنی چی؟من که نمیفهم
خلاصه اینکه به نظرم یه حکم نه چندان کلی میشه داد که کسی که موسیقی های مختلف گوش میده و راه رو نبسته به روی خودش برای نیوش موسیقی جدید و متفاوت تر آدمیه که تو زندگیش هم به نوعی تحمل مواجه با عقاید مخالف رو هم بیشتر داره وبه نوعی با احترام برخورد میکنه باهاشون
فکر کنم ما حالا حالا ها باید کار کنیم رو خودمون تا به پختگی برسیم و بتونیم نظرات همدیگه رو هضم کنیم و احترام بزاریم به سلیقه همدیگه.

بگذریم امروز میخوام یه آهنگ دوباره از کشیفیات جدیدم بزارم بعضی گروه ها هستن که به سبب شهرت بی اندازه گروه یا گروه های هم عصر شون مورد توجه شایان قرار نمی گیرن مثل این گروه جدیدالکشف من به نام لیورپول اکسپرس که تو دهه هفتاد زیر شهرت بی حد بیتل ها دیده نشد ولی کاراشون واقعا قابل تامل هستن
این کار منتخب این پست یه آهنگ عاشقانه بسیار سادست ولی در عین حال بدیع و زیباست
یه کار دیگشون رو هم به عنوان Bonus گذاشتم




Bonus