برای این پست تصمیم گرفتم یه کار از مارک نافلرهنرمند انگلیسی بذارم.واسه من مارک نافلر و به مقدار کمتری دایر استریتس شروعی بود برای آشنا شدن با یه نوع دیگه ای از موسیقی چون تو دوره ای باهاش آشنا شدم که میخواستم از خط موسیقی پاپی که دور وبرم رو پر کرده بود بیام بیرون و اینطور شد که از طریق محبوبی یه کاست از این آقا رسید دستم و تجربه جدیدی از موسیقی غربی رو شروع کردم که مطمئنا با خزعبلاتی مثل کارهایی که اون موقع گوش میکردم قابل مقایسه نبود اصلا .از اون نقطه عطف به بعد بود که سلیقه موسیقی من کمکم تغییر پیدا کرد و ماجراجویی شروع شد که تا الان ده سال طول کشیده و میکشه.من تا چند سال پس از اون تجربه اولم از نافلر، کاری ازشون نداشتم بجز همون کاست و بعدش هم یه رفیقی دودرش کرد ازم ولی خاطرات قشنگی با آهنگاش دارم این آهنگ امروز هم از همون دوران انتخاب کردم و یکی از محبوب ترین های زندگیمه تا به حال
پیشنهاد حاشیه ای:باید پیشنهاد کنم برید این نمایش مهمانسراي دو دنيا رو ببینید نه به خاطر موسیقی که حسین علیزاده ساخته براش که چیز خاصی نداره و نه
به خاطر بازی های بازیگراش بلکه به خاطر مضمون فوق العاده جالبش و پرداخت استادانه نمایش نامه نویس مطرحش اریک امانوئل اشمیت.با یه جمله کلیدی از این تئاتر تموم میکنم حاشیه رو
امر گریز ناپذیر را دوست داشته باشیم
|