خیلی دوست داشتم اینجا بتونم جوری بنویسم که زیبایی نوشته با آهنگ هماهنگی داشته باشه ولی همیشه ضعف داشتم تو نوشتن به غایت.این چار تا کلمه رو هم که بلغور میکنم اینجا باور کنید مثل کوه کندنه واسم نوشتنشون.برای همین هم سعی میکنم تجربه های شخصیمو و تا حدودی اطلاعات اندکی که از موزیشن ها میدونم رو با زبون ساده و اون طوری که حرف میزنم بنویسم که شاید بتونم ارتباطی غیر ادبیاتی پیدا کنم با مخاطب و بیشتر بذارم خود موسیقی حرف خودشو بزنه که تاثیر غیر مستقیمی که میذاره رو روان آدم از هر ادبیاتی قویتره.پس آهنگ این پست رو اصلا معرفی نمیکنم فقط اکتفا میکنم به این که کساییکه فیلمهای تئو آنجلوپلوس رو دیدن با نواهای بی نظیری که این موسیقیدان زن ساخته آشنا هستن.فوق العادست
|